Auteur en actrice Pascale Wouters ontdekte al op vroege leeftijd dat theater een belangrijke plaats in haar leven zou innemen. Ze heeft een toneelopleiding gevolgd aan het KASK en wou naast acteren ook graag haar eigen stukken schrijven. Sindsdien laat ze haar pen nauwelijks nog los en heeft ze al 6 stukken geschreven. Haar favoriete genre is de tragiekomedie, wat je natuurlijk teurgvindt in haar eigen repertoire. Verder acteert Pascale op freelance basis voor diverse toneelgezelschappen en werkt ze ook soms voor televisie.

Wat is je favoriete toneelstuk aller tijden?

"'Half elf zomeravond' van Marguerite Duras in een bewerking van Bart Meuleman"

Wie of wat wakkerde je liefde voor toneel aan? 

"Op mijn 12de speelde ik voor het eerst toneel bij het Kindervreugd Speeltheater. Elke woensdagnamiddag was het feest. Sindsdien ben ik gebeten door de bewuste microbe. Uiteindelijk kwam ik terecht in de opleiding woordkunst-drama in Dé Kunsthumaniora en gleed ik nadien in de toneelopleiding van het toenmalige Conservatorium Gent (KASK). Na het spelen ben ik het schrijven meer gaan onderzoeken. De opleiding Literaire Creatie aan de Academie van Borgerhout was een ware eyeopener voor mij. Sindsdien is schrijven een groot aanvullend deel geworden van mijn freelancersbestaan."

Waarom schrijf je graag toneelteksten? 

"De eerste keer dat ik een toneeltekst van mezelf werkelijk op een scène zag, was een bijzonder moment. Uiteindelijk wil iedere auteur, wat hij of zij ook schrijft, gelezen of gespeeld worden. Maar dat is zeker niet de voornaamste reden waarom ik schrijf. Ik creëer graag een personage in mijn hoofd en laat het aan het woord of in de clinch gaan met een andere personage of zoeken naar zijn ware identiteit. In een toneeltekst ga ik als auteur zelf mee op zoek. Naar wat iemand drijft, waarom dat personage zo reageert en dat geeft voor mij persoonlijk een ongelooflijke voldoening. Vaak lees ik m’n teksten luidop. Als de monoloog niet bekt, pas ik het ritme aan of schrap ik. Omdat ik ook als actrice aan de slag ben, vind ik dat een erg fijne bezigheid."

Wat is je favoriete schrijf-plek? 

"Mij vind je steevast in een koffiebar in Antwerpen. Als ik thuis schrijf, ben ik vaak afgeleid. Ik moet ergens naartoe gaan en weer thuis kunnen komen. Ook dat maakt deel uit van mijn mentale voorbereiding. Stiekem droom ik van een co working space waar ik kan schrijven tussen andere creatievelingen. Helaas is dat erg duur. Een koffiebar is voor mij daarom een uitstekend alternatief."

Wat is jouw remedie tegen een writer’s block? 

"Als ik vastloop in een tekst, zeg ik in eerste instantie tegen mezelf dat dat deel uitmaakt van het schrijven. Dan leg ik het project indien mogelijk een paar dagen weg, zoek de buitenlucht op en praat ik met vrienden, familie over de tekst waar ik mee bezig ben. Want iemand anders kan je inspiratie geven om een nieuwe weg in te slaan. Maar als de writer’s block me echt overvalt, als ik helemaal niets meer op papier krijg, dan probeer ik uit mijn comfortzone te stappen. Als de mogelijkheid zich voordoet, stap ik ’t liefst van al een vliegtuig op richting inspiratie." 

Welke opvoering is jou echt bijgebleven en waarom?

"'Romeo en Julia' in regie van Simon De Vos voor HetPaleis, omdat alles in die voorstelling klopte. Heerlijke bewerking, jonge energieke spelers/muzikanten en een onwaarschijnlijke enscenering en choreografie."

'Romeo en Julia' (2013) © Kurt Van der Elst

Wanneer is een toneelstuk voor jou pas echt geslaagd? 

"Als het iets bij me teweegbrengt. Kippenvel, tranen, een lach. Als een woord of een zin bij me aankomt. Als ik een speler zie die de woorden proeft, zich smijt. Als ik een energie voel die me de hele voorstelling lang vasthoudt. Als ik het spelplezier zie van de spelers op scène. Als ik creativiteit ruik. Als ik als auteur echt heb kunnen ‘zeggen’ in een tekst wat ik wilde ‘zeggen’."

Met welk bekend theaterpersonage voel jij je verbonden? Waarom?

"Antigone. Omdat ik haar tweestrijd, haar koppigheid en rechtvaardigheidsgevoel zo mooi en triest tegelijk vind. Het is een personage met veel extremen en tegenstellingen, wat haar des te menselijker maakt voor mij. Iemand met een hart vol liefde die ook hard kan zijn voor de liefde. Daarnaast is het ook gewoon een meisje dat graag naar de sterren kijkt. En zelfs dat ervaart ze op een intense manier." 

Welk van jouw stukken zou je zeker aanraden aan een gezelschap? 

"‘Nooit Niet’, een avondvullende tragikomedie voor 10 spelers. Omdat het een stuk is waar zowel spelers als regisseur en scenograaf hun ei kwijt kunnen. Kort gezegd gaat het verhaal over leven en dood, waar we zowel een blik werpen op de ‘huidige’ regering, als naar wat er zich in de hemel afspeelt. Een humoristisch stuk mét liedjes indien het gezelschap dat wenst. Ook al kan het perfect zonder de muzieknummers gebracht worden."

Alle werken van Pascale Wouters:

'Blanco' 

'Cluster'

'Coup de frein'

'Hebt gij een moeder' - naar het abel spel 'Lanseloet van Denemarken'

'Nooit niet'

'Van wacht'