Auteur Marc Reynaert is opgegroeid met theater. Zijn grootvader was medestichter van het dorpstoneel in Beernem en zijn vader speelde zelf ook toneel. Niet verwonderlijk dat Marc eveneens de toneelmicrobe te pakken kreeg. Al van zijn 12 jaar speelde Marc sketches en na het middelbaar onderwijs volgde hij les in het Ritcs waar hij afstudeerde in de richting televisieregie. In 1984 deponeerde hij zijn eerste tekst bij ALMO: 'Getekend Bakelandt', en dat was slechts het begin. Intussen zijn daar nog tientallen titels bijgekomen, waarvan 'Olga' (2019) de recentste is. In maart werd dat stuk opgevoerd door Marc's zelf opgerichte gezelschap Theater Melanie.   

Wat is je favoriete genre? 

"Het ernstige genre, zoals de tragedie en het drama - en ook de komedie heeft een ernstige ondertoon - dat door de tijden heen onder diverse benamingen het publiek een spiegel heeft voorgehouden. Heb onlangs een theatertekst van Stefano Massini over de dood van de Russische journaliste, publiciste en mensenrechtenactiviste Anna Politkovskaya gelezen in Franse vertaling 'Femme non-rééducable'. Verpletterend. "

"Ik vermeld hierbij vooral de Japanse auteur van Noh-drama’s, Yukio Mishima: “Drama’s hebben slechts waarde in zover zij spreken van menselijke tragedies die zich, hoewel steeds onder andere omstandigheden, altijd weer zullen herhalen. Dat wil zeggen dat het er in het minst niet op aankomt of zij door Japanners of Europeanen, in oude of moderne kleding, met of zonder decor gespeeld worden.”"

Wat is je favoriete toneelstuk aller tijden?

"‘Faust’ van Goethe; hij heeft er maar eventjes zeventien jaar over gedaan."

Wie of wat wakkerde je liefde voor toneel aan? 

"Het zit in de genen. Mijn grootvader was medestichter van het dorpstoneel in Beernem, mijn vader speelde toneel en zelf speelde ik al als twaalfjarige sketches met enkele vrienden op het internaat. En er was ook een leraar die dat aanwakkerde en met ons naar de schouwburg trok om o.a. ‘Antigone’ van Sophocles en ‘Die Weber’ van Hauptmann te gaan bekijken. Beide stukken maakten een grote indruk op mij. Ik ben dan naar het Ritcs gegaan, waar we les kregen van Carlos Tindemans, Tone Brulin, Alex Van Royen, maar uiteindelijk heb ik gekozen voor de richting televisieregie."

Waarom schrijf je graag toneelteksten?

"Het lijkt misschien grootspraak, maar ik schrijf uit noodzaak, vanuit verontwaardiging. En omdat toneelteksten moeten opgevoerd worden, heb ik Theater Melanie opgericht."

Wat is je een favoriete schrijf-plek?

"Thuis, in mijn bureau aan mijn laptop, tussen mijn boeken. Heb ook een mooi rustgevend zicht op het water van het kanaal Brugge – Oostende. Maar de beste invallen krijg ik wel elders, ja, op het toilet, in bed, tijdens een wandeling."

Wat is jouw remedie tegen een writer’s block? 

"Zeker niet aan mijn laptop zitten broeden; vooral lezen en me documenteren over allerlei onderwerpen, en ook wandelen, waarvan ik echt veel hou."

Welke opvoering is jou echt bijgebleven en waarom?

"‘Ten Oorlog’ door De Blauwe Maandag Compagnie. Een theatermarathon vol passie en geweld, Skakespeare waardig, hertaald door Tom Lanoye, een grootmeester van het woord, geregisseerd door Luk Perceval, een theatermaker van internationale allure, vertolkt door een gedreven cast met een totale overgave, in een imponerend scènebeeld. Indringend. Met een link naar onze tijd."

'Ten oorlog' door De Blauwe Maandag Compagnie - © Corneel Maria Ryckeboer

Wanneer is een toneelstuk voor jou pas echt geslaagd? 

"Als het me aanzet tot nadenken."

Met welk bekend theaterpersonage voel jij je verbonden? Waarom?

"Vladimir of Estragon in ‘Wachten op Godot’. Ze doen me lachen en nadenken."

Welk van jouw stukken zou je zeker aanraden aan een gezelschap? 

"Te moeilijk om er eentje uit te kiezen: ‘Melanie’, ‘Een jonge vrouw’, ‘Randschade’, ‘Andermans’, ‘Olga’ … Mijn stukken handelen over kwetsbare mensen of mensen in kwetsbare omstandigheden. Door kwetsbare mensen op te voeren, probeer ik de zere plekken, zoals het harteloze en het medogenloze van onze samenleving, bloot te leggen."