Frédérique Macron is één van de recentere ALMO-auteurs. Haar favoriete genre is de tragikomedie en het eerste stuk dat ze bij ons heeft uitgegeven droeg de titel 'Zambia' (2017). In 2018 volgde een nieuwe titel, 'Bruistablet'. Vanaf 15 maart 2019 wordt die laatste op de scène gebracht door Theater VTV in Ronse. Allen daar heen!

Wat is je favoriete toneelstuk aller tijden? 

"'Chick for money and nothing for free', door de Kopergietery & het KIP."

Wie of wat wakkerde je liefde voor toneel aan?

"Die liefde is er altijd al geweest, maar mijn wederhelft heeft die zonder twijfel terug aangewakkerd. Zelf is hij intensief met theater bezig, als acteur, als schrijver/schrapper en als regisseur. Theater is onze gemeenschappelijke passie en ons favoriet gespreksonderwerp."

Waarom schrijf je graag toneelteksten?

"Ik neem enorm veel prikkels op… in de supermarkt, onderweg, op reis of tijdens een wandeling. Ik heb het gevoel dat ik dubbel zoveel zie en hoor als anderen. Door grappige situaties, bijzondere gebeurtenissen of opmerkelijke anekdotes neer te schrijven kan ik die dingen kanaliseren. Een tijd geleden zag ik op straat een als clown verklede man met een laptoptas. Hij leek doelloos rond te slenteren. Meteen begon ik allerlei scenario’s te verzinnen die verklaarden waarom die daar zo liep. Die scène is uiteindelijk in één van mijn stukken beland. Hij zou het moeten weten… Schrijven bezorgt me ontzettend veel rust en geeft me tegelijk tonnen energie."

Wat is je favoriete schrijf-plek?

"Schrijven kan ik op vele plekken, maar het allerliefst schrijf ik op de trein. Zelfs in een overvol treincoupé kan ik vrij goed werken. De enige stoorzenders daar zijn de ‘long-term’ bellers en de ‘habitués’ die om ter hardst bulderen, al zorgen ook die soms voor inspiratie."

Wat is jouw remedie tegen een writer’s block? 

"Wie schrijft, heeft af en toe een writer’s block. Ik denk dat die leegte ook nodig is… Reculer pour mieux sauter. Tijd nemen. Actief op zoek gaan naar inspiratie, doe ik zelden, maar ik merk wel dat stappen helpt. Het liefst van al stap ik ’s ochtends door de stad, zonder een echt doel. Na een half uur, als mijn hoofd leeg is, krijg ik de beste ideeën. Op die momenten komen er nieuwe inzichten of vallen bepaalde puzzelstukjes plots in elkaar. Ik vertelde het onlangs aan een vriendin. Ik maak mijn stukken vaak helemaal in mijn hoofd. Eens dat gebeurd is, gaat het schrijven heel vlot."

Welke opvoering is jou echt bijgebleven en waarom?

"Vorig jaar zag ik 'Lam Gods' van Milo Rau bij NTGent. Een bijzonder emotionele productie, vond ik dat. Als toeschouwer krijg je de ene ‘pikuur’ na de andere. Los van het feit dat Milo Rau een theatericoon is, was ik zwaar onder de indruk van hoe hij allerlei disciplines integreert: video, docu, theater, interview, het betrekken van niet-acteurs en de resolute keuze om internationaal te gaan. Fantastisch is dat. Ik denk dat de toekomst echt zit in multidisciplinair theater. Steeds meer mensen houden van een combinatie van tekst, beeld, geluid, beweging en muziek en dat is een interessante evolutie. Ook en zeker in amateurgezelschappen, waar je vaak ook mensen hebt die andere dingen willen doen dan zuiver acteren. "

'Lam Gods' © Michiel Devijver

Wanneer is een toneelstuk voor jou pas echt geslaagd? 

"Alles begint met een goed script, met sterke dialogen. Ik hou van toneelstukken die zich in het heden afspelen met mensen die spreken zoals ik spreek met mijn omgeving. Echt geslaagd is een voorstelling voor mij als de kadans van begin tot einde goed zit en de scènes herkenbaar zijn. Ook muziek kan wonderen doen in theater, muziek en achtergrondgeluiden."

Met welk bekend theaterpersonage voel jij je verbonden? Waarom?

"Ik voel me niet zozeer verbonden met historische personages, maar een man die mij enorm fascineert, is theatermaker Arne Sierens. Iedere voorstelling is een meesterwerk en de dialogen zijn geniaal. Dat komt wellicht omdat ze geschreven worden tijdens de repetities. Hij creëert niet aan zijn schrijftafel. Hij creëert op scène, mét de acteurs en dat is, naar mijn gevoel, de enige juiste manier van werken. De betrokkenheid van je acteurs is daardoor een stuk groter en dat voel je als toeschouwer keer op keer."

Welk van jouw stukken zou je zeker aanraden aan een gezelschap? 

"Ik vind het zeer vreemd om mijn eigen stukken te promoten, omdat ik tenslotte een hobbyschrijfster ben die vooral schrijft omdat ze het plezant vindt. Mijn tweede stuk 'Bruistablet' wordt momenteel (cfr. maart 2019) gespeeld door Theater VTV in Ronse en ik hoor van de spelers dat de dialogen zeer goed werken. Het verhaal speelt zich af in een uitzendkantoor en barst van de torenhoge clichés. Het is een hoogmis van gespeelde passie en onvervalste onverschilligheid. Het verhaal is actueel, herkenbaar, bij momenten hilarisch en toch ook verschrikkelijk triest. Een lach en een traan. Die gelaagdheid vind ik wel sterk."